Zoeken in deze blog
dinsdag 5 september 2017
Nijpende dienstbodennood
Nieuwsgierig geworden door Top Naeffs Aan de poort, dat me zeer beviel, wilde ik ook wat van haar korte verhalen lezen. Daarin vond ik hetzelfde fraaie, ietwat plechtige maar altijd heel leesbare Nederlands als in die roman, en vooral de kwaliteit die deze bundel nog de moeite waard maakt: een verfijnde (en soms ook minder verfijnde) ironie. Die komt het best tot uiting in het verhaal ‘De boodschap’, waarvan ik hieronder de eerste vier pagina’s weergeef.
Toch vallen de verhalen uiteindelijk ook wat tegen, doordat ze wel erg braaf en burgerlijk van moraal zijn. Zo ironisch en bijna nietsontziend als ‘De boodschap’ begint, zo zoet loopt het uiteindelijk af, met een – weliswaar fraai onderkoelde – sentimentaliteit waarvoor Dickens zich niet zou schamen. Op Kerstavond, dat ook nog!
De flaptekst verwoordt het zo: ‘Top Naeff begrijpt deze jeugd. Zij verstaat de vrijgevochtenheid, het quasi-cynisme, de would-be-immoraliteit, want zij kijkt een beetje dieper dan de schijn.’ En de verhalen hebben inderdaad veelal die Libelle-achtige toon, van een schrijfster op leeftijd die het allemaal al heeft gezien en meewarig het hoofd schudt over de onbezonnen jeugd die zich druk maakt om kleinigheden. Het is allemaal iets te lievig.
De eerdere roman Aan de poort kleeft dat bezwaar niet aan: als verslag van een obsessie heeft dat een maniakale gedrevenheid. Tegen het eind van dat verhaal is alle lievigheid er wel vanaf. Dat maakt het zo’n interessant boek.
Anderzijds is Naeffs psychologisch inzicht ook hier meestal raak, en mede vanwege haar stijl, al is die dan wat gedateerd – of misschien juist daarom – ben ik toch blij dat ik dit gelezen heb.
Hier is het begin van ‘De boodschap’:
Zie verder ook dit blogbericht.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Populairst de afgelopen 30 dagen
-
Net gelezen: Notities van een theoreticus , van Shi Tiesheng. Curieuze, niet zo uitnodigende maar daardoor toch juist weer intrigerende tite...
-
Al doe je nog zo je best, fouten maak je toch. Doe het dan bewust, doe het opzichtig en meteen in de eerste zin. Het zou een vertaalopvatti...
-
Het is waarschijnlijk het meest zinloze vertaalproject waarmee ik me ooit heb beziggehouden. (En ik maak nota bene ondertitels voor tv...) D...
-
Het bizarre van die boekenkastjes is dat het ook echt invloed kan krijgen op wat je leest. Aan de debuutroman Onnatuurlijk van Jenny Diski ...
-
RECTIFICATIE Beste lezers, Door een ongelukkige samenloop van omstandigheden – het wegvallen van een voor het juiste begrip benodigde hype...
-
Altijd lachen, die elpeehoezen van vroeger in de bakken van de Kringloop. ‘Happy Music - Die Grosse Tanzplatte für glückliche Stunden’. ‘Wi...
-
De vertaler als romanfiguur, aflevering zoveel. Uit Rob van Essens nieuwe roman Winter :
-
‘The past is a foreign country: they do things differently there.’ Een mooie, spreekwoordelijk geworden openingszin van een mooie roman uit ...
-
In Kuifje en de Picarro’s zit Bianca Castafiore het hele album in de gevangenis, tot groot verdriet van haar cipier. Kuifje en de Picar...
-
Toen mijn vertaling van Daisy Miller in 2016 verscheen, dacht ik dat het pas de tweede Nederlandse vertaling van dat werk was. Inmiddels b...
Populairst aller tijden ooit:
-
Het is waarschijnlijk het meest zinloze vertaalproject waarmee ik me ooit heb beziggehouden. (En ik maak nota bene ondertitels voor tv...) D...
-
Uit de inboedel van mijn vorig jaar overleden moeder dook deze week ineens dit voorwerp op: een etuitje met drie stokjes, ongeveer ter gr...
-
Eergisteren heb ik hier mijn poging online gezet om hoofdstuk 2 van Thomas Hardy’s novelle The Romantic Adventures of a Milkmaid (1883) in...
-
Het vreemde vertrouwd maken, dat is één manier om te omschrijven wat de vertaler doet. En het vertrouwde vreemd maken is wat een goede sc...
-
In een interview met Maaike Hartjes in NRC deze week worden de figuurtjes in haar strips ‘stokpoppetjes’ genoemd. Dat is blijkbaar het eers...
-
De vertaler als romanfiguur, aflevering zoveel. Uit Rob van Essens nieuwe roman Winter :
-
Zoals wel meer mensen die met Suske en Wiske zijn opgegroeid, kan ik die strips nu niet meer goed lezen: te simpel, te krukkig, vaak ook on...
-
Zien we het nog zitten? Vooruit, een nieuw jaar dan maar weer. Met ongetwijfeld weer wat terrorisme in de huiskamers. Parool , 31-12-1...
-
Morgen begint de Week van het Korte Verhaal . Dat lijkt me een mooie gelegenheid om hier mijn vertaling aan te bieden van het beste verhaal ...
-
Tijd voor een nieuwe James-vertaling. Je hoort het lekkerste eigenlijk voor het laatst te bewaren, maar daar ben ik nooit goed in geweest. D...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten