Versteende Oogenblikken

Ik weet niet zeker of The Lost Moment ook in Nederlandse bioscopen heeft gedraaid. Vermoedelijk wel, en in ieder geval werd de film (‘naar het wereldbekend boek’) in onze koloniën met verve aangekondigd.

Op Curaçao werd dit verhaal ‘van Diepe Dramatische Intensiteit’ blijkbaar vertoond met Spaansche ondertitels:

Amigoe di Curacao 14-02-1948

Dat was vast omdat het makkelijker en goedkoper was een kopie met ondertiteling uit de Spaanstalige buurlanden te halen dan een in Nederland vertaald exemplaar te laten overvliegen. Of was Spaans op Curaçao toen een voertaal?

De keuze was in ieder geval reuze. Wie wordt nu niet benieuwd naar die ‘vrouw met haar op de tanden’ in de andere aangekondigde film? Hier zien we haar heel indrukwekkend wegbenen. De snik in de stem van Lou Costello is onbetaalbaar.

Maar terug naar The Lost Moment: ook in voormalig Nederlands Indië werd deze rolprent enthousiast besproken. Nog in 1951 was het Algemeen Indisch Dagblad er ronduit lyrisch over. En ook toen was men al beducht voor spoilers, al noemden ze het anders: ‘Wij zullen U de verdere loop van het verhaal niet onthullen, aangezien daardoor een groot deel van de spanning, waarmee dit filmwerk doortrokken is, verloren zou gaan.’

Algemeen Indisch Dagblad De Preangerbode 20-11-1951

Ik weet alleen niet waarom deze film uit 1947 in 1951 daar nog steeds tot ‘de beste van het jaar' gerekend werd. Misschien gebeurde in het jonge Indonesië alles vier jaar later?

Lost in dubbing?

Een ander curieuze bladzij in de receptiegeschiedenis van deze film vormen de tv-vertoningen van eind jaren tachtig en begin jaren negentig. Toen werd The Lost Moment in Engeland en Duitsland geregeld op tv uitgezonden. Het is grappig om te zien hoe wisselend de film in de tv-overzichten van NRC werd omschreven. Als hij op een Duitse zender werd uitgezonden, heette het meestal een ‘vlakke verfilming’  te zijn (1988). De hoogste lof die de film in NRC kreeg als hij op tv was in Duitsland, was dat hij ‘zich onderscheidt door minutieuze studio-imitatie van Venetië’ (1990).

Maar verscheen de film op de Britse buis, dan was het ineens (in 1991 en 1993) een ‘verdienstelijke verfilming’. Later heette een Duitse tv-herhaling nog steeds een ‘kunstmatige Hollywoodverfilming – met schitterende studiodecors van Venetië’, terwijl de BBC in 1994 volgens NRC weer een ‘verdienstelijke verfilming’ uitzond.

Dat kan toch niet alleen aan de Duitse nasynchronisatie hebben gelegen...

Komt dat zien

Wat aankondigingen betreft: The Aspern Papers is niet alleen verfilmd, maar ook voor toneel bewerkt. En wat valt op in deze advertentie voor zo’n toneelbewerking?

Dat de vertaler er netjes bij vermeld staat.

Wie weet trouwens nog dat G.K. van het Reve ooit een heuse tragedie heeft geschreven?

Maar dat terzijde. Over de toneelbewerking van The Aspern Papers later meer.

(Bron van alle afbeeldingen: Delpher.)