Zoeken in deze blog

donderdag 23 november 2017

De Ongeluckige Voyagie van ’t Schip Batavia

Graven gevonden van opvarenden van de Batavia, zo meldt de NOS. Dat was in 2015 trouwens ook al eens het geval. De Batavia is in 1629 voor de kust van Australië vergaan. Maar wat meer intrigeert dan die graven, is het verhaal erachter: van de aanvankelijk meer dan 250 overlevenden van de schipbreuk zijn er namelijk in korte tijd nog eens 120 geveld door... onderling geweld:
Terwijl de kapitein met enkele anderen hulp ging halen, vond er een slachtpartij plaats onder de achterblijvers. Beacon Island werd vervolgens het "epicentrum van een overlevingsstrijd", zegt Alistair Paterson, professor Archeologie aan de University of Western Australia.  
Daar is natuurlijk meer over geschreven. In 2001 bijvoorbeeld, De ondergang van de Batavia door Mike Dash, verschenen bij de Arbeiderspers (nog steeds verkrijgbaar). Deze recensie op Historisch Platform geeft er een heldere samenvatting van, die leest als de synopsis van een gruwelijke film, veel sensationeler nog dan het verhaal van de muiterij op de Bounty.

Dat is maar een van de laatste in een lange reeks boeken hierover, die begon met Ongeluckige Voyagie van ’t Schip Batavia uit 1647, gebaseerd op de logboeken van kapitein Pelsaert zelf (waarvan op Archive.org een pdf te lezen is). Johan Fabricius heeft er in 1980 een roman aan gewijd, Het beest uit de zee (ook nog steeds verkrijgbaar), destijds door Ab Visser gerecenseerd voor De Leeuwarder Courant. Volgens die laatste bewijst het verhaal
dat misdaad en geweld niet van vandaag of morgen zijn, maar van alle tijden. Leerzaam en troostrijk voor de hedendaagse mens die jammert over de escalatie van geweld en misdaad in onze tijd.
Dat kun je tegenwoordig ook omdraaien, want de gruwelijke manier waarop Jeronimus Cornelisz., de aanstichter van de bloedige muiterij, de overlevenden terroriseerde met een mengeling van godsdienstwaanzin en bronstigheid (hij verdeelde de vrouwen als seksslavinnen onder de mannen die voor hem vochten), doet een beetje denken aan het schrikbewind van IS.

En de daders zijn bestraft, maar op zo’n manier dat je er liever niet op een nuchtere maag over wilt lezen.

Wikipedia
Mij rest nu de vraag: als ik eens lekker wil griezelen over wat mensen elkaar kunnen aandoen, wie kan ik dan het beste gaan lezen? Mike Dash? Of Johan Fabricius? Of nog weer een ander boek?

2 opmerkingen:

  1. Ik heb het boek van Mike Dash gelezen, in de prima vertaling van Tinke Davids - dat was wel prettig griezelen.

    BeantwoordenVerwijderen

Populairst de afgelopen 30 dagen

Populairst aller tijden ooit: