Die ondernemers hadden het goed begrepen: geen of-of, maar en-en. Precies wat Maurice de Hond dus níet begreep, blijkens zijn tot mislukken gedoemde (en gelukkig allang weer vergeten) voorstel om de korte ei af te schaffen. Dat is geen spellingsvereenvoudiging, dat is verschraling. Dat is net zo doodzonde als het verdwijnen van restaurant Bosboom, waar het prima eten was (is het in Toussaint nog steeds).
Wij van de Vereniging voor het Behoud van Alles zeggen: niks afschaffen. Niks of-of – en-en is de leuze. Wij houden van keuze, dat vinden we reuze. Ter illustratie citeer ik het genderneutrale hoogtepunt uit de Nederlandse literatuur van 1875 (‘is het een man? is het een vrouw? het is... Majoor Frans!’) van mevrouw-majoor Bosboom-Toussaint zelf:
‘Nu nog mooijer! Gij gaat mij vleijen,’ sprak Leopold lagchend. ‘Gij wilt eens zien, hoe ik dat opnemen zal; maar wees gerust. Tegen vleijerij heb ik een ferm waterproofje aan; ik ken mij zelf een weinig....’Daar kan Maurice de Hondt een pundtje aan zuigchen. Spelling sjmelling!
 |
| Uit de film Majoor Frans (1916) |
(Overigens was Bosboom-Toussaint in meer opzichten haar tijd ver vooruit. Zo werd er door haar personages al druk gemaild en waren die zich ook bewust van het probleem van pakketgrootte:
Doch er gaat van avond een mail en het pakket is zóo groot genoeg voor eene eerste toezending. Gij zult er heel wat aan te lezen hebben.Maar dat terzijde.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten