De overgang naar de moderne tijd verklaard in De stad der wonderen van Eduardo Mendoza.
De hele passage mondt uiteindelijk uit in een bizarre anekdote over hoe door toedoen van Mata Hari de film Quo Vadis (1924) de Spaanse bioscoop nooit heeft gehaald – een spectaculair verhaal binnen een verhaal binnen een verhaal dat doet denken aan de excentrieke fantasieën van Wes Anderson of de gebroeders Coen. Die grilligheid (en vermakelijkheid) typeert het hele boek.
Zoeken in deze blog
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Populairst de afgelopen 30 dagen
-
Net gelezen: Notities van een theoreticus , van Shi Tiesheng. Curieuze, niet zo uitnodigende maar daardoor toch juist weer intrigerende tite...
-
Al doe je nog zo je best, fouten maak je toch. Doe het dan bewust, doe het opzichtig en meteen in de eerste zin. Het zou een vertaalopvatti...
-
Het is waarschijnlijk het meest zinloze vertaalproject waarmee ik me ooit heb beziggehouden. (En ik maak nota bene ondertitels voor tv...) D...
-
Toen mijn vertaling van Daisy Miller in 2016 verscheen, dacht ik dat het pas de tweede Nederlandse vertaling van dat werk was. Inmiddels b...
-
Eergisteren heb ik hier mijn poging online gezet om hoofdstuk 2 van Thomas Hardy’s novelle The Romantic Adventures of a Milkmaid (1883) in...
-
Y Tu Mamá También , een verpletterende road comedy over haaruitval. Filmbeschrijving bij de gezelligste bioscoop van de wijk Nee, “door Goo...
-
‘The past is a foreign country: they do things differently there.’ Een mooie, spreekwoordelijk geworden openingszin van een mooie roman uit ...
-
Voordat iedereen nu gaat roepen dat dit een staatsrechtelijk novum is dat bovendien van weinig respect getuigt voor het instituut Pieter: e...
-
RECTIFICATIE Beste lezers, Door een ongelukkige samenloop van omstandigheden – het wegvallen van een voor het juiste begrip benodigde hype...
-
Morgen begint de Week van het Korte Verhaal . Dat lijkt me een mooie gelegenheid om hier mijn vertaling aan te bieden van het beste verhaal ...
Populairst aller tijden ooit:
-
Het is waarschijnlijk het meest zinloze vertaalproject waarmee ik me ooit heb beziggehouden. (En ik maak nota bene ondertitels voor tv...) D...
-
Uit de inboedel van mijn vorig jaar overleden moeder dook deze week ineens dit voorwerp op: een etuitje met drie stokjes, ongeveer ter gr...
-
Eergisteren heb ik hier mijn poging online gezet om hoofdstuk 2 van Thomas Hardy’s novelle The Romantic Adventures of a Milkmaid (1883) in...
-
Het vreemde vertrouwd maken, dat is één manier om te omschrijven wat de vertaler doet. En het vertrouwde vreemd maken is wat een goede sc...
-
In een interview met Maaike Hartjes in NRC deze week worden de figuurtjes in haar strips ‘stokpoppetjes’ genoemd. Dat is blijkbaar het eers...
-
De vertaler als romanfiguur, aflevering zoveel. Uit Rob van Essens nieuwe roman Winter :
-
Zoals wel meer mensen die met Suske en Wiske zijn opgegroeid, kan ik die strips nu niet meer goed lezen: te simpel, te krukkig, vaak ook on...
-
Morgen begint de Week van het Korte Verhaal . Dat lijkt me een mooie gelegenheid om hier mijn vertaling aan te bieden van het beste verhaal ...
-
Zien we het nog zitten? Vooruit, een nieuw jaar dan maar weer. Met ongetwijfeld weer wat terrorisme in de huiskamers. Parool , 31-12-1...
-
Tijd voor een nieuwe James-vertaling. Je hoort het lekkerste eigenlijk voor het laatst te bewaren, maar daar ben ik nooit goed in geweest. D...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten