 |
| Uit: Julius Corentin Acquefacques, prisonnier des rêves, deel 3, Le processus |
Moest ik vandaag aan denken toen ik in een NOS-artikel over de uitbreiding van het spoor las: “Er komen volgend jaar nog 118 treinen bij. Straks komen we op een punt dat voor al die treinen geen sporen meer zijn.”
Ik zie het helemaal voor me: eerst rijden er zoveel treinen tussen Amsterdam en Utrecht dat je geen dienstregeling meer nodig hebt, maar op willekeurige tijden naar het station kunt gaan en dan hooguit een paar minuten hoeft te wachten. Die treinen worden ook steeds langer, om ruimte te bieden aan de toenemende passagiersaantallen. En uiteindelijk staan er zoveel kilometerslange treinen op het spoor dat ze niet meer voor of achteruit kunnen.
Je reist dan van Amsterdam naar Utrecht door achteraan in te stappen in Amsterdam en vervolgens helemaal door te lopen naar het voorste treinstel, waar je dan (wat een service!) meteen in Utrecht kunt uitstappen. Zonder dat de trein een meter hoeft te rijden.
Het wordt wel een beetje gedrang in het gangpad, met twee forenzenstromen die tegen elkaar in drummen. Misschien moet het interieurontwerp van de treinen daarop worden aangepast. Dan kan meteen de mogelijkheid worden meegenomen om onderdelen van de treinstellen (de bovenverdieping van dubbeldekkers?) te benutten voor bewoning en andere activiteiten.
Ook voor inperking van de ‘espace vitale’van de burger en manieren om klein te wonen ziet Mathieu ruime mogelijkheden:
Ik zie het helemaal voor me: eerst rijden er zoveel treinen tussen Amsterdam en Utrecht dat je geen dienstregeling meer nodig hebt, maar op willekeurige tijden naar het station kunt gaan en dan hooguit een paar minuten hoeft te wachten. Die treinen worden ook steeds langer, om ruimte te bieden aan de toenemende passagiersaantallen. En uiteindelijk staan er zoveel kilometerslange treinen op het spoor dat ze niet meer voor of achteruit kunnen.
Je reist dan van Amsterdam naar Utrecht door achteraan in te stappen in Amsterdam en vervolgens helemaal door te lopen naar het voorste treinstel, waar je dan (wat een service!) meteen in Utrecht kunt uitstappen. Zonder dat de trein een meter hoeft te rijden.
Het wordt wel een beetje gedrang in het gangpad, met twee forenzenstromen die tegen elkaar in drummen. Misschien moet het interieurontwerp van de treinen daarop worden aangepast. Dan kan meteen de mogelijkheid worden meegenomen om onderdelen van de treinstellen (de bovenverdieping van dubbeldekkers?) te benutten voor bewoning en andere activiteiten.
Ook voor inperking van de ‘espace vitale’van de burger en manieren om klein te wonen ziet Mathieu ruime mogelijkheden:
 |
| Uit: Julius Corentin Acquefacques, prisonnier des rêves, deel 2, La qu... |
Het Parool kopt vandaag overigens: “UvA gaat colleges geven op de pont naar NDSM”. Op lokaal niveau wordt dus al hard gewerkt aan het als een harmonica in elkaar schuiven van het hele begrip woon-werkverkeer: verkeer=wonen=werken (of college krijgen).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten