The freshness and the quickness

Het WK voetbal staat voor de deur, maar ik wil het even met u hebben over het WK Jatwerk. Want kijk, nou kan Willem van Hanegem wel hebben beweerd dat Cruijffie zijn wijsheden van hem heb gejat. Maar baas boven baas. Letterkundig bronnenonderzoek heeft mij zojuist iets heel anders uitgewezen:

Of het nou van een Rotterdammert of een Amsterdammert komt, ze hadden het sowieso dus van heel iemand anders, en van heel lang geleden (1881 om precies te zijn).

Kijk, iedereen citeert wel eens wat. Maar kom er dan gewoon voor uit.

De Meester is not amused.

En als we tussen deze twee voetballerts moeten kiezen, dan staat voor mij wel vast dat het El Salvador is geweest, en niet de Kromme, die deze frase uit The Portrait of a Lady (hoofdstuk 19) heeft opgeduikeld.

Dat Cruijff in zijn vrije tijd graag goede boeken las, is voor de voetbalvorsers tot nog toe weliswaar een zeer goed bewaard geheim gebleven. Maar de Amerikaanse epistemoloog Donald Rumsfeld zei het al: wat je niet verteld wordt, dat ken je niet weten. En gezien de vele dichterlijke vrijheden die Cruijff in zijn filosofische speltheorieën gewend was te nemen, is die heimelijke liefde voor literatuur allicht niet zo vreemd.

Dat vooral het oeuvre van Henry James hem na aan het hart moet hebben gelegen, is daarbij een veronderstelling die zich niet anders dan met de kracht van een onweerlegbare waarheid kan opdringen aan eenieder die zich nog heugt hoe de meanderende, aan het grote voetbalbrein van het Betondorpse orakel ontsproten redenaties iedere lezer of toehoorder verbijsterd achterlieten, vernederd en zoek gespeeld door de onnavolgbare mentale dribbels van een verbale virtuoos die zijn vaardigheid in het spinnen van zulke sibillijnse zinnen alleen van de maestro kan hebben afgekeken.

Terwijl Van Hanegem, dat lijkt me meer iemand van Annie MG en Jip en Janneke. Dus.