Zoeken in deze blog

dinsdag 5 september 2017

Nijpende dienstbodennood



Nieuwsgierig geworden door Top Naeffs Aan de poort, dat me zeer beviel, wilde ik ook wat van haar korte verhalen lezen. Daarin vond ik hetzelfde fraaie, ietwat plechtige maar altijd heel leesbare Nederlands als in die roman, en vooral de kwaliteit die deze bundel nog de moeite waard maakt: een verfijnde (en soms ook minder verfijnde) ironie. Die komt het best tot uiting in het verhaal ‘De boodschap’, waarvan ik hieronder de eerste vier pagina’s weergeef.

Toch vallen de verhalen uiteindelijk ook wat tegen, doordat ze wel erg braaf en burgerlijk van moraal zijn. Zo ironisch en bijna nietsontziend als ‘De boodschap’ begint, zo zoet loopt het uiteindelijk af, met een – weliswaar fraai onderkoelde – sentimentaliteit waarvoor Dickens zich niet zou schamen. Op Kerstavond, dat ook nog!

De flaptekst verwoordt het zo: ‘Top Naeff begrijpt deze jeugd. Zij verstaat de vrijgevochtenheid, het quasi-cynisme, de would-be-immoraliteit, want zij kijkt een beetje dieper dan de schijn.’ En de verhalen hebben inderdaad veelal die Libelle-achtige toon, van een schrijfster op leeftijd die het allemaal al heeft gezien en meewarig het hoofd schudt over de onbezonnen jeugd die zich druk maakt om kleinigheden. Het is allemaal iets te lievig.

De eerdere roman Aan de poort kleeft dat bezwaar niet aan: als verslag van een obsessie heeft dat een maniakale gedrevenheid. Tegen het eind van dat verhaal is alle lievigheid er wel vanaf. Dat maakt het zo’n interessant boek.

Anderzijds is Naeffs psychologisch inzicht ook hier meestal raak, en mede vanwege haar stijl, al is die dan wat gedateerd – of misschien juist daarom – ben ik toch blij dat ik dit gelezen heb.

Hier is het begin van ‘De boodschap’:



Zie verder ook dit blogbericht.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Populairst de afgelopen 30 dagen

Populairst aller tijden ooit: